خیانت
"خیانت" یعنی بیدار شو، رابطه‌مان عفونت کرده و تب دار است، بلند شو تا برای جان رابطه کاری کنیم. خیانت انتهای یک رابطه نیست، به شرطی که هر دو طرف، سهم خود را از اشتباهاتی که مرتکب شدند بر دارند، سهمی واقع‌بینانه نه با سوگیری و خودشیفتگی. کسی که تصمیم می‌گیرد ورای چهارچوب‌های رابطه نیازهایش را ارضا کند قطعاً بخشی از تصمیمی که گرفته به گردن طرف مقابل است، اینکه چقدر رابطه محل امنی برای رشد بوده و چقدر طرف مقابل رابطه داری را تمرین کرده است، و بروز رفتارهای مناسب را یاد گرفته است و همیشه صد در صد خودش را برای رابطه وسط می‌گذاشته، اما هیچ کدام از این عوامل باری از آسیب دیدگی‌های شخصی و نظام اخلاقی بیمار کسی که خیانت می‌کند کم نمی‌کند. و شما نیز باید سهم‌تان را با جواب واقع بینانه‌ایی که به این سوال می‌دهید بردارید،"که من کجای رابطه کوتاهی کردم که او این تصمیم را گرفته؟ کجای راه را اشتباه رفتم که او انتخاب کرده بقیه‌ی این راه دو نفره را با فرد دیگری شریک شود؟"در غیر این‌صورت ادامه دادن به رابطه‌ایی که به خیانت آلوده است، اوج وابستگی بیمارگونه و کمبود عزت نفس آن طرف قربانی را می‌رساند.
اگر توانش را دارید خودتان جان رابطه را نجات دهید، به هر حال رابطه شماست، جان دارد، شخصیت دارد، هنوز نفس می‌کشد، و تا امروز بزرگش کرده‌اید، و اگر در ابهام و اضطرابید کمک بگیرید برای درمان رابطه‌تان. جان رابطه ارزش آن را دارد که اول به نجاتش فکر کنید، ولی اگر طرف مقابل سهمی بر نمی‌دارد و اصرار به تکرار خطایش دارد، این دیگر نامش خطا نیست، او انتخاب کرده مسیر دو نفره باید آلوده به حضور دیگری باشد، آن وقت بهتر است خودتان را دوست داشته باشید، مهارت هایتان را بالا ببرید و راهتان را جدا کنید. چرا که مهم‌ترین سرمایه زندگی شما "خودتان "هستید! خودتان را بردارید و بروید، و نگذارید بیش از این چیزی شما را در هم بشکند!